Bir disk bölümü belli bir dosya sistemine sahip olması için etiketlendirilir (disk etiketleri ile karıştırılmamalıdır. bknz. Etiketler). Böylesi bir dosya sistemi standart linux ext2 dosya sistemi veya linux takas alanı va hatta (Microsoft) NTFS veya (Sun) UFS gibi yabancı dosya sistemleri de olabilir. Her bir disk bölümünün türüyle ilişkilendirilmiş sayısal bir kod vardır. Örneğin, ext2 için kod 0x83 ve linux takas alanı için kod 0x82'dir. Disk bölümü türlerini ve karşılık gelen kodlarını görmek için /sbin/sfdisk -T komutunu çalıştırın.

Disk bölümü türü numaraları rasgele seçilmiştir (ne olmaları gerektiğini anlayamazsınız) ve ele alınan işletim sistemine özel olarak verilmişlerdir. Bu yüzden, aynı diskte iki işletim sistemi kullanıyorsanız, aynı kod farklı iki disk türünü belirlemek için kullanılabilir.

OS/2 ve Windows NT'nin NTFS'i disk bölümlerini 0x07 ile işaretler. MS-DOS, değişik çeşitlilikteki FAT dosya sistemi için değişik kodlar tahsis etmiştir: 0x01, 0x04 ve 0x06 bilinenleridir. DR-DOS, korumalı FAT disk bölümlerini belirtmek için, Linux/Minix ile o zamanlarda fikir ayrılığı oluşturan 0x81'i kullanırdı, fakat artık ne Linux/Minix ne de DR-DOS geniş çapta kullanılmaktadır.

Intel-tabanlı bir sistemde disk bölümü sayısı, işin başında sınırlandırılmıştır: Asıl disk bölümü tablosu önyükleyici bölümünün bir parçası olarak yüklenir ve de sadece 4 disk bölümü girişi için yer ayrılmıştır. Bu disk bölümleri birincil disk bölümleri olarak isimlendirilir.

Diskin birincil bölümlerinden birisi alt bölümlere ayrılabilir. Bunlara mantıksal disk bölümleri denir. Bu durum da bize verimli bir şekilde, dört disk bölümü sınırını aşmamızı sağlar.

Mantıksal disk bölümlerini barındıran birincil disk bölümüne ek disk bölümü denir ve kendi dosya sistemi türü (0x05) vardır. Birincil disk bölümlerinin tersine, mantıksal disk bölümleri birbirini takip eder olmalıdır. Her bir mantıksal disk bölümü, mantıksal disk bölümü sayısının sınırsız olacağı sonucunu ifade eden, bir sonraki mantıksal disk bölümüne bir gösterici içerir. Yine de, Linux, disk üzerinde olası disk bölümü sayısında belli bir sınır kabul ettirmiştir, bu da sonuç olarak mantıksal disk bölümü sayısını sınırlamaktadır. Bu sayı SCSI diskleri için 15 disk bölümü iken IDE diskler için 63'tür.

Bilgisayarınızda çalışan her bir süreç RAM'de bir takım blokları kullanmaktadır. Bu bloklara sayfa adı verilir. Bellek içerisindeki, işlemci tarafından çok kısa süreler içerisinde kullanılacak olan sayfalara çalışma kümesi denir. Linux belleğe yapılan bu erişimleri tahmin etmeye çalışarak (en son kullanılan sayfaların yakın zamanda tekrar kullanılacağını varsayarak) eğer mümkünse bu sayfaların RAM'de tutulmasını sağlar.

Eğer makinanızda çalışan pek çok süreç varsa, çekirdek, sayfaları diske yazarak RAM'in boşaltılmasını sağlayacaktır. İşte takas alanı bu durumda devreye girer. Verimli bir şekilde var olan erişilebilir bellek alanınızı arttırır. Yine de, RAM'den okuyup RAM'e yazmaya kıyasla disk Giriş/Çıkışları çok yavaştır. Bunu ilave bir bellek olarak değil de acil durumlarda kullanılan bir bellek olarak düşünün.

Eğer, çekirdeğin bir başka süreç için çalışan bir sürecin sayfalarını kaldırması anlamına gelen, bellek sıkıntısı varsa, makinanız artık dökülmeye başlamış demektir. Okuyuculardan bazıları istemeyerek bu durumla karşılaşmış olabilir: disk çılgınlar gibi çalışıyor ama bilgisayar kullanılamayacak kadar yavaş. Takas alanı sahip olmanız gereken bir alandır, fakat RAM'in yerine geçecek bir alan değildir. İhtiyacınız olan takas alanının boyuyla ilgili olarak Takas alanı ne kadar büyük olmalıdır? bölümündeki açıklamalara bakın.