Yedeklemek çok büyük alanlara ve çok paraya mal olabilir. Yer ihtiyacını azaltmak için yedekler sıkıştırılabilir. Bunu yapmanın çeşitli yolları vardır. Bazı uygulamalar sıkıştırmayı desteklemek için yapılmışlardır. Örneğin; --gzip (-z) seçeneği, GNU tar'ı yedekleme ortamına yazmadan önce sıkıştırılmak üzere gzip sıkıştırma uygulamasına yönlendirir.

Maalesef sıkıştırma işlemleri sorun çıkarabilir. Sıkıştırmanın nasıl çalıştığına bağlı olarak, şayet bir bitlik alanda sorun varsa bütün sıkıştırılmış bilgi heba olabilir. Bazı yedekleme uygulamaları içlerinde hata düzeltmesi yerleşik olarak gelir, fakat hiçbir sistem bu kadar çok sayıda hatayı düzeltemez. Bunun anlamı bir yedekleme GNU tar'ın yaptığı gibi bütün çıktı tek bir birim olacak şekilde sıkıştırılırsa ve tek bir hata bile geri kalan bütün bilgiyi çöpe gönderebilir. Yedekler güvenilir olmalıdır ve bu sıkıştırma metotları hiç de iyi bir fikir değildir.

Başka bir yol ise, her bir dosyayı ayrı ayrı sıkıştırmaktadır. Bu yolla bir dosya zarar gördüğü halde, diğerleri herhangi bir zarara uğramamış durumda bulunur. Kayıp dosya her halükarda bozulmuş olacaktır, ama bu durum sıkıştırmayı hiç kullanmamaktan daha kötü değildir. afio uygulaması (cpio'nun bir çeşidi) bunu yapabilir.

Sıkıştırma biraz zaman alan bir iştir. Bu da yedekleme uygulamasının banda yeterince hızlı bir şekilde yazamaması sonucunu ortaya çıkarır ve bu durumda teyp sürücüsü durur. Bu hem bant hem de sürücüsü için hiç iyi değildir. Bundan kaçmak için çıktının tamponlanması sistemi kullanılabilir, fakat bu da yeterince iyi çalışmayabilir. Bu sadece yavaş bilgisayarlar için bir sorun teşkil edebilir.