Bilgisayar sistemine enerji verilmesi ve işletim sisteminin yüklenmeye başlaması olayına önyükleme (booting) denir. İsim, kendini kendini bir bilgisayardan kendi çabası ile çeken bir bilgisayar resminden gelmektedir, fakat eylemin kendisi biraz daha gerçekçidir.

Kendi kendini çekme çabası esnasında ilk önce, işletim sisteminin yüklenmesini ve başlatılmasını sağlayan küçük bir kod parçası yüklenir. Bu kodlara önyükleyici denir. Önyükleyici bir disket ya da sabit disk üzerinde sabit bir yerde bulunur. Bu iki basamaklı işlemin sebebi, işletim sisteminin büyük ve komplike olması, fakat bilgisayarın yükleyebildiği kodların ilk parçasının küçük olması (birkaç yüz byte) ve donanımsal yazılımların karmaşık hale gelmemesini sağlamaktır.

Bilgisayar mimarilerinde bu önyükleme işlemini farklılık gösterir. PC'ler için; BIOS, sabit disk veya disketten önyükleme sektörü diye adlandırılan ilk sektörü okur. Önyükleyici bu sektör içindedir. Böylece işletim sistemi disk üzerinde her nerede ise önyükleyiciden bu bilgi okunup o bölümden yüklenir.

Linux çekirdeği yüklendikten sonra donanım ve aygıt sürücüleri yüklenir ve sonra init çalıştırılır. Kullanıcıların bağlanması ve diğer işlerin yapılması için gereken süreçler init tarafından yüklenir. Bunun ayrıntıları aşağıda anlatılmıştır.

Bir Linux sistemini kapatmak için, ilk önce çalışan süreçlere; işlerini sonlandırıp, kendilerini durdurmaları söylenir. Daha sonra dosya sistemleri ve takas alanı ayrılır ve en sonunda sistemin kapatıldığını söyleyen bir mesaj belirir. Şayet bu süreç düzgün bir şekilde takip edilmezse korkunç şeyler olabilir ve genellikle olur; en önemlisi dosya sisteminin tampon belleği içinde bulunan bütün bilgi kaybolmuş ve sistem istikrarsız bir hale dönmüş olabilir. Ve bu nedenle kullanılmaz bir hale de gelebilir.